Geen discriminatie bij verhuur

Verhuurders moeten ervoor zorgen dat hun selectieprocedure voor huurders duidelijk en eerlijk is, zodat discriminatie bij verhuur wordt voorkomen. Het is belangrijk om objectieve criteria te gebruiken en deze te communiceren bij het aanbieden van de woning. Als de verhuurder een huurder kiest, moet hij de reden hiervoor uitleggen aan de andere kandidaat-huurders die zijn afgewezen.

Wist je dat?

SolidBriQ ook transformatie panden financiert? Heb jij een pand op het oog dat je wil omzetten? Meer weten?

Lees verder

Maximaal 2 maanden waarborgsom

Na invoering van de wet mag er voor nieuwe huurcontracten slechts 2 maanden aan kale huur als waarborgsom worden geëist. De waarborgsom moet binnen 14 dagen na een juiste oplevering van de huurwoning aan het einde van het contract, teruggestort worden. De waarborgsom mag niet onredelijk hoog zijn en mag alleen verrekend worden in het geval van schade aan de woning, achterstand in de betaling van servicekosten of als er sprake is van een huurachterstand. In dat geval moet de waarborgsom, of het restant daarvan, binnen 30 dagen worden terugbetaald.

Schriftelijke huurovereenkomst

Dit onderdeel zou niet nieuw moeten zijn voor een verhuurder maar de huurovereenkomst moet schriftelijk worden vastgelegd en de huurder moet schriftelijk worden geïnformeerd over zijn rechten en plichten, afspraken omtrent de waarborgsom, regels rondom servicekosten, contactgegevens van de beheerder en het plaatselijke meldpunt ongewenst verhuurdersgedrag.

Intimidatie

Een onderdeel in deze nieuwe wetgeving die vanzelfsprekend moet zijn voor iedere verhuurder: het is verboden om huurders te intimideren. Zoals het dreigen met huisuitzetting, het onredelijk verhogen van de huurprijs of het negeren van onderhoudsverzoeken. Huurders die lijden onder intimidatie vanuit de verhuurder kunnen dit melden bij de gemeente.

De rol van de gemeente

De gemeente zal eerst proberen om de verhuurder zijn werkwijze aan te laten passen volgens de regels van goed verhuurderschap voordat een boete wordt opgelegd. Het niet opvolgen van de regels kan leiden tot verschillende boetes en sancties, zoals het intrekken van de vergunning, inbeheername van de woonruimte, een bestuurlijke boete en een last onder dwangsom. De nieuwe wet biedt ook de mogelijkheid voor gemeenten om in een verordening aanvullende regels op te nemen, zoals een verbod om te verhuren zonder vergunning. Verhuurders en verhuurmakelaars riskeren boetes bij overtreding van deze wet.

Gemeenten kunnen ook verhuurvergunningen instellen voor de verhuur van verblijfsruimtes aan arbeidsmigranten. Voor de verhuur aan arbeidsmigranten gelden ook extra regels, zoals een huurovereenkomst die afzonderlijk van de arbeidsovereenkomst is vastgelegd en informatie die in een voor de arbeidsmigrant begrijpelijke taal is opgesteld. Daarnaast geldt een nieuwe norm van vijftien vierkante meter per arbeidsmigrant en één arbeidsmigrant per kamer.

En dan nu de uitdaging:

Het aanpassen van bestaande huisvesting aan de nieuwe regelgeving van één persoon per kamer. Het Expertisecentrum Flexwonen heeft uitgerekend dat er 156.000 extra kamers nodig zijn. Het huidige tekort aan huisvesting ligt tussen de 120.000 en 150.000 plekken, wat een tekort van minimaal 276.000 plekken oplevert. Het wetsvoorstel biedt gelukkig een overgangstermijn van tien jaar, maar de PvdA stelt voor om deze termijn te verkorten naar drie jaar, wat de uitdaging onrealistisch maakt.

Conclusie

Als verhuurder moet je je bewust zijn van de nieuwe wetgeving van goed verhuurderschap die naar verwachting vanaf 1 juli 2023 zal ingaan. De wet heeft als doel om discriminatie bij verhuur te voorkomen en verhuurders aan te pakken die ongewenst verhuurgedrag vertonen. Er zijn verschillende maatregelen zoals het maximaal eisen van een waarborgsom van twee maanden, het schriftelijk vastleggen van de huurovereenkomst en het voorkomen van intimidatie jegens huurders. Gemeenten kunnen boetes en sancties opleggen als de verhuurders zich niet houden aan de regels. Ook moeten verhuurders rekening houden met het aanpassen van bestaande huisvesting aan de nieuwe regelgeving van één persoon per kamer. Ook al is er een tekort aan huisvesting, de nieuwe wetgeving zou ervoor moeten zorgen dat er een betere bescherming is van huurders.